Yaşam bir labirent gibidir ve verdiğiniz yanlış bir karar sizi tüm cevapları yanlış sorulara doğru yöneltir. Cevabın yanlışlığını ise ancak yapabileceğiniz sayıda yanlışı yapıp çıkmaz bir köşeye vardığınızda farkedebilirsiniz. Sanırım artık yapabileceğim sayıda yanlışı yaptım ve çıkmaz bölüme doğru girdim. Yanlış yaptığımı hissediyorum. Hayatımın en başında bir yerlerde çok hayati bir yanlış yaptığımı…
Labirentin ortasına gelip de yanlış yönde olduğunuzu farkettiğinizde iki seçeneğiniz vardır; ya en baştan başlarsınız ya da tek tek geriye doğru tüm seçenekleri değerlendirmeye çalışırsınız. İkisinin de dezavantajları vardır. En baştan başlamak süreli bir oyunda her zaman mümkün olmayabilir, en baştan başlarsanız sürenin yetmeyeceğini ve siz henüz yarı yoldayken oyunun biteceğini farkettiğinizde size tek seçenek olarak geriye doğru tek tek gitmek kalır. Bu çok zor ve yorucu bir süreçtir, çünkü yaptığınız o ilk hatanın nerede olduğunu asla bilmezsiniz. Deneme yanılma yöntemi gerçek hayattaki problemlerin büyük çoğunluğunda işe yaramaz malesef. Artık labirente ilk başladığınızdaki gibi tüm yollara güvenle bakamazsınız, bu daha da yavaşlatır sizi.Doğruyu düşünmeye o kadar vakit ayırırsınız ki en sonunda vaktiniz kalmaz ve aceleyle yanlış yaparsınız.
Labirenti bitirme umudunuz azaldıkça zevk aldığınız oyun bir anda işkenceye dönüşür. Sayfalarca methiye döktüğünüz yaşam denilen labirente ağız dolusu küfürler etmeye başlarsınız. Umudunuz tükendikçe bir köşede durup zamanın bitmesini beklersiniz. Acaba Tanrı bu labirenti çözmeyi denemek için bir şans daha verir mi?
