Son domainlerimi de yok pahasına da olsa elden çıkardım. Artık eskisi gibi internete bir hobi olarak bakmaya devam edebileceğim. Doğrusu bunun için ne kadar mutlu olduğumu anlatmaya kelimeler yetmez. Zira webmasterlık insanın beynini yiyen bir iş. Sürekli sıkıntı… sürekli sıkıntı… Şimdi ne yapsam, nasıl güncellesem, nereyi düzeltsem, ne eklesem, dizinlere mi kaydetsem vs. vs. vs… Bununla da bitmiyor ki çoluk çocuğa teslim edilmiş sektör. “Devler” haricinde muhattap olabileceğiniz “meslektaş” sayısı çok çok az. Her şeye rağmen güzel dostluklar edindim şu birkaç ayda kimseyi unutmuş olmamak için tek tek isim saymıyorum.
Yaşama dönmek güzel…
Merhaba gerçek yaşam, aç kollarını bana…
