Aşk kimin fikriydi?
Gül gibi geçinip gidiyorduk işte
Şarabımız vardı
Ekmeğimiz vardı
Sevişiyorduk estikçe
Yaktın beni Adem baba
Havva’nın nesine kandın
Yasak meyve aşk değilse neydi?
Neden dalından kopardın?
Aşk şeytanın fikriydi
Sisli sakin bir geceydi
Baktı günah işleyeceği yok kimsenin
Aşkı uyduruverdi.
O gün bugündür iflah olmadı dünya
Yoksa gül gibi geçiniyorduk
Şarabımız vardı
Ekmeğimiz vardı
Sevişiyorduk estikçe
Ahmet Çağrı Özsema
Sen rakı ol İstanbul Ben suyun olayım Bu gecelik unutalım kederleri Savaşları Tezkereleri Biz acemi sarhoşlarız Bir bakarsın kusuvermişiz içimizdeki tüm pislikleri. Ahmet Çağrı Özsema
Öyle maviydi ki kadının gözleri gökyüzüne meydan okuyordu, Adam gülümseyemeyecek kadar yorgundu. Yeryüzünün tüm telaşları yok olmuştu. Kar taneleri birer birer süzülüyordu. Vapur seferleri iptal, metrobüsler ise bomboştu. Adam kadının…
Tüm Zamanların En Büyük Aşkısın Sen Seni ilk gördüğümde; Gözüm bir yerden ısırmıştı, Sen, O'ydun... Sen, ilkçağdan beri sevdiğim kadın... Mağaralara ilk senin resmini çizmiştim, Henüz konuşmayı öğrenmemiştik. Yoksa hatırlamıyor…
Bir şiir yazsam Etimden, kanımdan bir şeyler vermiş olurum İyi de; Sen bunu anlamış olur musun? Doğru, senden önce birçok kadına şiir yazdım Ve emin ol, Senden sonra da yazacağım…
Ayrılık ölüm demiştin ötesi var mı? Söyle o zaman bu gidiş sessiz bir intihar mı? Meleğim demiştim sana yıllarca öyle kaldın, Yıllarca melek sandığım yoksa canavar mı? Bilsen ahir ömrümün…
Dört yanı acılara çevrili Birer adayız ikimizde… Çaresiziz kıyılarımıza vuran hırçın dalgalara, Suskunuz Ne kadar güzel olsak da Yalnız kalmamıza… Ahmet Çağrı Özsema
ben ben ben