Başın Öne Eğilmesin Çocuk

Başın Öne Eğilmesin Çocuk
2

Kaderde ayrılık varmış oysa ben bunu hiç düşünmemiştim.

Çarşı bir ruhtur,adı gitse de ruhu kalır!

Güzel şeyler elbet biter derlerdi inanmazdım. Ölümle yaşamı ayıran çizginin bile ayıramadığı aşıkları, kardeşi kardeşe küstürerek ayırırlarmış. Şimdi kelimelerin anlamsız, sessizliğin hüzün olduğu yerdeyiz. Herkes kederimizi arttırmak için elinden geleni yapmışken siz ilk defa ağlattınız bizi. Oysa çocukluk kahramanlarımızdınız, herkes geri çekilirdi siz çekilmezdiniz. Uzak köşelerden sizi izlerdik, hiçbir şey size olan sevgimizi ve güvenimizi zedeleyemezdi. Son barikatın liderleriydiniz siz. Çarşının gözüpek çocukları hayata siyah beyaz iplerle sarılı yaşamların abileriydiniz.

Ağlarken sırtımızı sıvazlayan, kadere ve düzene en okkalı küfürlerimizi sallarken içimize umut olan besteleri yazan, inadına yıkılmayan, inadına gülümseyen sizler değil miydiniz? Sizler değil miydiniz anlatılan hikayelerin kahramanları? Şimdi sadece Beşiktaş diyorsunuz, önceden neydi ki?

Aslolan hayattır, hayatsa Beşiktaş.

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorumlar (2)

  1. Bu işe tek sevinen bir kaç spor yazarı oldu.Türkiyenin ayrandan sonra dünya çapında yarattığı belki de tek markaydı.Rakipleri değil içerdekiler bitirdi.
    Kimsenin aklına gelmezdi.
    ÇARŞI kendine de KARŞI!
    Bizans oyunları ile.

  2. Fanatik bir taraftar olmasam da bir futbolsever olarak Fenerbahçeliyim ama Çarşı grubuna olan sempatimi de söylemeliyim. Sadece BJK için değil Türk futbolu için bir renk olduğunu düşünüyorum…
    Birileri rant kavgası yaparken, cemaatlerle haşır neşir olurken, ülke gündeminden uzak kalmayan, lafını esirgemeyen bir grup olarak Çarşı’ya sempatiduymamak zaten imkansızdı herhalde…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir