Bir el var,
Ne zaman yere düşsem tutup kaldırıyor beni,
Ne zaman ateşler yükselse tepemde
Gölgesine sığındığım.
İlk olmasa bile,
Saçlarıma o okşamıştır en çok,
Tutup omzuna koymuştur
Yürüyemezken.
Bir el var,
Çıkar gelir dünyanın öbür ucuna
Sırf ben istiyorum diye.
Üstelik sımsıcak bir el bu,
Pislik görmüş ama
Hiç kirlenmemiş bir el…
Ahmet Çağrı Özsema
Şiirimsin sen, Nazım’ım Ahmed Arif’im Cansever’im. Gündüzümsün Sabah ezanıyla uyandığım. En yalın Türkçemsin İki kelimem Dudaklarımdan düşmeyen. Özgürlüğümsün F tipi bir dünyada tutsakken. Yokluğun Bir dünyanın yokluğudur. Denizlerin, Güneşin, Ekmeğin…
Kızım, canımın diğer yarısı. öyle kötü kötü bakma bana seni ben öldürmedim, annen öldürdü. annen olsaydı ya da ben tanısaydım anneni en geç beş sene bilemedin altı bir yuvamız olurdu…
Gözlerinin aynasında yarım kalan umudum yudum yudum kayboldu sonunda... Düne kadar geleceğimdin artık tarihimsin. Düne kadar geleceğimdin artık gelmeyeceğimsin! Ahmet Çağrı Özsema
Uyuyorsun. ve beni yaşıyorsun. kimse yok bu dünyada Tüm evren yatak odamız. Sadece seninle ben varız. Gözlerini kapattığın anda bitiyor bana olan öfken Biliyorum. Belki o yüzden gecelerce uyumuyor…
Öyle maviydi ki kadının gözleri gökyüzüne meydan okuyordu, Adam gülümseyemeyecek kadar yorgundu. Yeryüzünün tüm telaşları yok olmuştu. Kar taneleri birer birer süzülüyordu. Vapur seferleri iptal, metrobüsler ise bomboştu. Adam kadının…
Rüyalarıma girme şeytan Adam gibi gel konuşalım Sen deli Ben zırdeli Buluruz orta yolu Ver istediğimi bana Ahmet Çağrı Özsema