Gözlerine baktığımda eski bir şiiri hatırladım.
Sen “ne tuhaf adam bu?” diye düşünürken ben çoktan seninle dünyanın uzak bir köşesindeki çocukların yaralarını sarmaya başlamıştım.
Belki de bu yüzden rahatsız etmemişti seni tuhaflığım.
Affet beni, yaklaşıp ellerini tutup sana o şiiri okuyamazdım.