Bir ara kendimi kaybetmiştim, sonra buldum. Büyük hayal kırıklığı oldu benim için.
Bu muyum lan ben? Herhangi biri mi? Bugüne kadar gelmiş milyarlarca insandan herhangi biri. “Herhangi” aslında ne kadar ağır bir ithammış, ne kadar büyük bir hakaretmiş onu anlıyorum şimdi.
-Bence şimdi sen de herkes gibisin, sevgili.
-Ne sandım öyleyim tabii…
Scrubs’ın müziğindeki gibi;”I’m not superman” . Uçamıyorum, yazamıyorum, gülemiyorum. Herhangi biri bunların bazılarını yapabiliyor.
Okuyamıyorum, izliyemiyorum, tahammül edemiyorum….
Ama çok güzel saçmalıyorum.
Eskiden çok ağır gelirdi, sürüden olmak,diğer insanlara benzemek. Şimdiyse bu ağır gerçekle başbaşayım. Üstelik artık benzerliklerimin değil, farklılarımın acı verdiğini anlıyorum.
Çocukluğumu özlüyorum,
Herhangi bir çocuk gibi yaşanmış ve bir türlü bitirilememiş,unutulamamış çocukluğumu…
Hem de herhangi biri gibi…
Aynen öyle işte….
Şimdi yeniden kaybetmek istiyorum kendimi.