Ne olacaktı yani? Madalya mı takacaklardı olduğun gibi davrandığın, dosdoğru durduğun, insanları düşündüğün için?
Ne bekliyordun?
Başlarına taç mı edeceklerdi seni? Sahiden inandın mı buna?
Yanında mı duracaklardı? Yoksa anlayacaklar mıydı bir de?
Güldürme beni.
Bu yaşam senin eserin.
Her şeyin bir kuralı var da “normal bir hayatın” yok mu sanıyorsun? İçindekiler dışına taşmadıkça yüreğinde bunca yükü taşımanın ne manası var?
Kendine sakladığın cümlelerinle yaşa şimdi. Kurduğun hayallerin içerisinde oradan oraya koştur dur. Tencereni kaynatmak için kendini hırpala. Kimse üzülmesin diye sen üzüldüğünün bile farkına varma.
Şimdi tüm sevdiklerinin karşısına oturup manzaranın tadını çıkartabilirsin. Bak hepsi nasıl da kızgın sana. Bak hepsi nasıl da kırgın.
Söylenme hiç. Başka türlü olması için sen ne yaptın ki?
Şimdi bir şeyler eksik, ikimiz de bunu çok iyi biliyoruz ama söylesene bana, sen kimseyi beklemezken kim gelecek yanına?
