Kafam o kadar karışık ve ben o kadar mutsuzum ki…
Hayatım bomboş, tutkuyla yaptığım hiçbir şey kalmadı. Hiçbir şeyi yapmaktan zevk almıyorum. Kitap okuyamıyorum, yemek yiyemiyorum,film izliyemiyorum, sevişemiyorum. Ruhumun birşeylere ihtiyacı var, içimde büyük bir boşluk hissediyorum. Fakat o boşluğu doldurabilecek bir şey bulamıyorum. Bütün ihtiraslarımın yavaş yavaş kaybolduğunu görüyorum. Geçmişimde hayalini kurduğum, uğruna ölmeye hazır olduğum şeylerin bugün benim için bir anlam ifade etmediğini farkediyorum. Kimseyi sevemediğimi, kimseyi özleyemediğimi,kimseye katlanamadığımı ve hiçbir şeye gülümseyemediğimi görüyorum.
Kısacası günlük yaşamda güzel olan ne varsa benden çok uzakta…
Sahi ben niye yaşıyorum ki günlük?
