Elimde çekim senaryom uykusuzluktan ve yorgunluktan ölmek üzereyken sabaha karşı 4 gibi çalışmalarımı masaya koyup uyuyabildim. Fakat sürekli filmi ve pazartesi gününü düşündüğümden dolayı tam anlamıyla bir uyku haline geçemiyordum. Gözlerimi kapamamla uykuya geçmem arasında uzun ve sancılı bir süre geçirdim. En sonunda yorgunluğum ağır basınca uyuyabildim.
Fakat yaşadığım ilginç tecrübe uyuduktan sonra başladı. Birçok kez duyduğum rüya halinde bunun bir rüya olduğunu hatırlayıp istediklerini yaşayabilme deneyimini birçok kere denemiş fakat başarılı olamamıştım. Bu gece ilk kez rüyamdayken bunun bir rüya olduğunu kendime söyledim ve oldukça eğlenceli dakikalar ondan sonra başladı.
Rüyamda bir yerde sıkışmıştım. Birçok yaşlı insan bana doğru bakmakta ve benden bir tepki beklemekteydiler. Hepsi işaret parmaklarını bana doğru yöneltmiş üstüme üstüme yürümeye başladılar. Daralmıştım fakat üstesinden gelebileceğimi de hissediyordum. Tam ilk yumruğu hangisine atayım diye düşünürken rüyada olduğumu farkettim. Bu benim rüyam ve istediğimi yaparım diyerek uçmaya başladım. Sonsuz bir karanlığa doğru yükseliyordum. Dünyaya ve tüm sorunlara yukarıdan bakabilmek, bir boyutsuzluğun içinde o an istediğim boyuta geçebileceğimi hissetmek inanılmazdı. O an İrlanda’da olmak istedim ve kendimi bir anda İrlanda semalarında buldum. Bugüne kadar görmediğim kadar güzel atlar gün batımında ufuğa doğru koşuyorlardı. Kendimi gözüme kestirdiğim gerçek bir İrlanda aygırının üstüne attım. Sonsuz yeşillikler üzerinde çırılçıplak bir atın üstünde güneşe doğru dört nala gidiyordum. Kendimden geçtim ve anın tadını çıkarmaya başladım. Kendimi hiç hissetmediğim kadar güçlü, hiç olmadığım kadar huzurluydum. İşte mutluluk dedim, işte mutluluk…
