Ekim ayı geldi tiyatrolar perdelerini açmaya başladı, biz de sezonu 2019 u izleyerek açtık. Tiyatroya duyduğum özlemin yanında Ferhan Şensoy’u sahnede görmeyi de ayrı bir özlemişim. Bu yüzden benim için harikulade bir akşam oldu. Usta sahneye çıktı ve “Yıl 2019 ben hiç yaşlanmamışım” repliğiyle oyunu açtı. Elbette usta, demek geçti sadece içimden. Ve Ferhan Şensoy’un tüm oyunlarında olduğu gibi ağlanacak halimize gülmeye hazırladım kendimi.
Yıl 2019 ve biz hiç yaşlanmamışız.
Oyun 2019 Türkiye sinde geçiyor ve eğer uyanmazsak halimizin nice olacağını gösteriyor. Muhalefet yapmak son zamanlarda öylesine bayağı öylesine sıradan ve ezbere olmaya başladı ki doğrusu geleceğimiz üzerine yeniden sağlıklı düşünebilmek için Ferhan Şensoy gibi en zeki muhaliften bir ders almam gerekiyordu. Artık bütün o tartışmaların, kanıtların, belgelerin, teorilerin içi boş olduğunu düşünüyordum, haklıydım da. Muhaliflik Ferhan Şensoy’un yaptığı gibi olmalı. Çekinmeden, gözlerini kırpmadan, sözünü esirgemeden tak diye söyleyebilmeli içinden geçenleri.
Orta oyuncular da bir oyun izlerken ilk amaç eğlenmek olsa da oyunun genelinde çok eğlendiğimizi ve kahkahalara boğuldumuzu söyleyemeyeceğim. Fakat Erkan Üçüncü öylesine döktürüyor ki oyuna çok farklı ev eğlenceli bir tat katıyor. Mutlaka gidilip görülmesi üzerine düşünüp tartışılması gereken bir oyun 2019. Oyun bittikten sonra benim düşünmem gereken başka bir konu daha vardı. Gereğinden fazla boş koltuklar… Nereye gitti bu tiyatro seyircisi?
Oyunu izledik ve bu yazıyı yazdıktan 10 yıl sonra yani 2019 yılında edit; Oyunda Ferhan Şensoy’un haklı çıktığı birçok nokta oldu. Hala bu oyunu hatırlıyorum zaman zaman ve oyunu izlediğimde hissettiklerimi.
