Son birkaç yılda yaşadıklarım vücudumu, beynimi, yaşantımı kısacası bana ait olan herşeyi, benliğimi yaraladı ve mutlaka iz bırakacak zararlar verdi. Yeniden ayağa kalkabilmek için defalarca kez çabalasam da çırpındıkça daha dibe battım. Hiçbir çabam sonuç vermedi, hiçbir şey yüzümü güldürmedi.
Kader dedim geçtim bugüne kadar. Kendimi bahtsız ilan ettim. Ve buna inandıkça katlandı bahtsızlığım.
Hayatımın kontrolünü yeniden ele alabilmem için yeni planlar belirledim kafamda. Ne olursa olsun düşlerim için kabuslarımın üstesinden gelebilmeliyim.
Her şeyden önce yıllar sonra yeniden spora başladım. Varlığını dahi unuttuğum kaslarım acılar içerisinde yaşam belirtileri sunmaya başladılar bana. Bıyığımı kestim. İçimdeki yaşlanmış adam yeniden o çocuğa dönüşmeli. Daha düzgün beslenmeye başlayacağım. Çünkü insan ne yerse odur. Ne zamandır okuyamadığım kitaplarımı yeniden masaya koydum. Kendime yeni film listeleri oluşturdum.
Sadece sevdiğim şeyleri yapacağım artık. Fotoğraf çekeceğim, şiirler yazacağım, senaryolar…
Sevmediğim hiçbir şeyi hiçbir nedenle yeniden yapmayacağım. Yeniden “akıl defteri” tutmaya başlayacağım. Sevmediğim ortamlarda bulunmayacak, sevmediğim insanlarla muhatap olmayacağım.
Ve kalbime vurduğum kilitleri kırıp yeniden aşık olacağım.
Kötü giden yıllara inat!
Daha iyi bir yaşamın izinde…