En sevdiğim şarabı aldım, en sevdiğin yemeği yaptım. Çeşit çeşit peynirler çeşit çeşit çerezler koydum masaya mum hazır, en sevdiğin şarkı çalıyor, sen yoksun, gelmeyeceksin.
Şarabı içtim, yemeği yedim. Gelmeyeceksin…
Çayımı içiyorum, birazdan en sevdiğin filmi izleyeceğim. Sen gelmeyeceksin.
Nefes alamıyorum, gelmeyeceksin…
Başım dönüyor, sigaram bitti, gelmeyeceksin…
Sana şiirler yazacağım birazdan, gelmeyeceksin…
"Uğruna ölebileceğin şeylerin varsa, bunlar için yaşamalısın" demiştim. Onu son gördüğümde defalarca kestiği bilekleri uğruna ölebileceği şeyler için yaşamda tutmaya devam ediyordu onu. O bu hayatla kavgalıydı, sevmiyordu bu hayatı…
Unut beni ruhum, unutmalısın. Beni unuttuğunda hayat yeni kapılar açacak sana, yeni insanlar tanıyacak, yeni umutlara sahip olacaksın. Güzel günler yaşayacaksın, gökkuşağını göreceksin, yeni sevdalarla tanışacak, adını bile duymadığımız topraklara…
Sık kullandığım ama az anlaşılan bir benzetmedir. Hayatının tramvay vatmanı mısın yoksa şoförü müsün? Yani sadece bir rayın üzerinde giderken ne zaman durup ne zaman kalkacağına mı karar verebiliyorsun yoksa gerçekten…
Gitmene hazırım, gidebilirsin. Ama vedalaşmayalım. Her türlü kötü sona hazırladım kendimi. Sonsuza dek unutamayacağım gözyaşlarını görmek istemiyorum sadece. Bırak ben gideyim ya da. Nasılsa her yerde sen. Nasılsa anlamını yitirdi…
Sesinle başlamak yeniden... Seninle başlamak... Yitirilip giden izbe günlerin arasından seninle çıkmak taptaze bir güneşe, yeniden umutlanmak, hayal etmek ve yalnızca seni düşünmek. Sen yeni bir gün gibi girdin hayatıma,…
Boktan bir gün geçirdim. Bir ara içim fena sıkıldı.Ne zaman içim fena sıkılsa sevdiklerimden birinin canının sıkılacağı bir şey olduğunu bilirim nitekim öyle de oldu. Artık sevdiğim her insanla aramda…